Pomiędzy polskim a szwedzkim prawem istnieje wiele różnic, które mogą czasem wydawać się nielogiczne z punktu widzenia polskiego. Jedną z takich różnic jest postępowanie windykacyjne w Szwecji.
By usprawnić postępowanie wydykacyjne, w szczególności dotyczące mniejszych kwot a tym odciążyć sądy szwedzkie, ustawodawca wprowadził pojęcie „uproszczonego postępowania windykacyjnego” które polega na tym by osoba lub podmiot posiadający roszczenie w stosunku do innego podmiotu lub innej osoby, zamiast składania kosztownego pozwu do sądu złożyła wniosek u Kronofogden (komornik) o wezwanie do zapłaty (betalningsföreläggande). W następnej kolejności Kronofogden wysyła wezwanie do zapłaty, dłużnik ma domyślnie trzy tygodnie na zgłoszenie sprzeciwu przeciwko wezwaniu do zapłaty. Jeśli dłużnik nie zgłosi sprzeciwu w wspomnianego terminu, wówczas zostaje ono zatwierdzone przez Kronofogden, co oznacza, że roszczenie wobec dłużnika staje się prawomocne. W przypadku gdy dłużnik złoży sprzeciw w terminie, sprawa za zgodą wierzyciela zostaje przekazana do sądu. W takim przypadku strony mogą wyznaczyć pełnomocników procesowych lub osobiście prowadzić sprawę przed sądem.
W przypadku gdy sąd uzna roszczenie wobec dłużnika za uzasadnione, wyda wyrok który trzeba przedstawić w Kronofogden a tym uzyskać nakaz zapłaty. Jeśli dłużnik nie zapłaci wiezytelnosci w terminie, Kronofogden wszczyna postępowanie egzekucyjne.
Można nie skorzystać z uproszczonego postępowania windykacyjnego, tym ominąć wspomniane rozwiązanie i bezpośrednio złożyć pozew do sądu jednak tak jak wspomniane jest to kosztowne i w przypadku szwedzkiej logiki prawa całkiem niepotrzebne. Warto też wspomnieć o różnicy pomiędzy szwedzkim komornikiem a polskim, w Szwecji komornik nie działa we własnym zakresie tylko istnieje centralny urząd komorniczy (Kronofogden) który jest urzędem państwowym w przeciwieństwie do systemu polskiego w którym każdy komornik działa na własny rachunek.